Sampu sa pinakamalalaking bangko sa mundo, kasama ang Citi, Deutsche Bank, UBS, Barclays, MUFG, Santander, at Bank of America, ay nag-e-explore sa pag-launch ng stablecoins na naka-peg sa mga pangunahing G7 currencies.
Layunin ng inisyatibong ito na lumikha ng network ng interoperable digital tokens na backed 1:1 ng fiat reserves tulad ng US dollar, euro, pound, at yen.
Nasa exploratory phase pa ang proyekto. Pero ito ang unang seryosong pagsubok ng global banking sector na pumasok sa stablecoin market na dominated ng Tether at Circle. Kung maisasakatuparan, puwede nitong baguhin kung paano hinahandle ng mga bangko ang cross-border settlements at digital assets.
Bakit Mukhang Magandang Diskarte ang G7 Stablecoin Plan
Ang proposed network na ito ay puwedeng magbigay ng legitimacy sa stablecoins bilang isang trusted financial instrument. Hindi tulad ng offshore issuers, ang mga G7 banks ay sumusunod sa mahigpit na capital at liquidity rules.
Ang kanilang partisipasyon ay puwedeng magdala ng credibility, transparency, at oversight sa market na nagkakahalaga ng mahigit $300 billion.
Sinasabi ng mga supporters na puwede nitong gawing moderno ang global settlements. Ang mga blockchain-based tokens ay puwedeng mag-enable ng instant foreign exchange swaps sa pagitan ng mga currencies na kasalukuyang umaabot ng ilang araw para ma-clear sa SWIFT.
Sa tingin din ng mga bangko, ang proyekto ay isang tulay sa pagitan ng traditional finance at tokenized assets tulad ng digital bonds o securities.
Ang Hindi Maganda: Mga Panganib ng Kumplikado at Pagkakawatak-watak
Kahit promising, may mga seryosong hamon sa execution ng plano. Bawat G7 stablecoin ay susunod sa magkakaibang national regulations, na nagdudulot ng panganib ng fragmentation at hindi consistent na standards.
Kung walang harmonized na legal at technical frameworks, puwedeng magka-problema ang interoperability sa pagitan ng mga currencies.
Puwede ring mag-splinter ang liquidity. Kung bawat bangko ay mag-i-issue ng sarili nilang bersyon ng currency token, puwedeng magkaroon ng overlapping o competing instruments sa market.
Kailangan pang magdesisyon ng mga regulators kung ang mga tokens na ito ay ituturing na deposits o off-balance-sheet liabilities. Ang desisyong ito ay puwedeng magbago sa bank capital rules.
Ang Pangit: Epekto ng Systemic at Geopolitical na Gulo
Ang pinakamalaking concern ay nasa labas ng G7 borders. Ang isang consortium ng digital “hard currency” tokens ay puwedeng magpabilis ng capital flight mula sa emerging markets, kung saan hirap na ang local currencies laban sa dollarization.
Tinataya ng Standard Chartered na ang ganitong mga pagbabago ay puwedeng mag-drain ng hanggang $1 trillion mula sa developing economies pagsapit ng 2028.
Higit pa rito, ang isang global network ng bank-issued stablecoins ay puwedeng magpabura sa linya sa pagitan ng public at private money.
Kung hindi makokontrol, may panganib na makabuo ito ng parallel monetary system na mas mabilis kaysa sa kayang i-regulate ng central banks, na nagdadala ng mas mataas na systemic at cyber risks.
Ang Pinakabuod
Ang G7 stablecoin initiative ay puwedeng maging pinakamapangahas na eksperimento sa digital money mula nang likhain ang SWIFT. Puwede nitong gawing mas mabilis, mas mura, at programmable ang cross-border finance — o kaya’y palakasin ang global banking power sa anyo ng blockchain.
Ang resulta ay nakasalalay kung ang mga nangungunang bangko sa mundo ay makakagawa ng inobasyon nang hindi inuulit ang parehong structural flaws na nais nilang palitan.
